Day 8
We brushed teeth the next day. Between the showering truckers. Then left for Uzbekistan. Of course drove wrong almost immediately ; the road was too good not to drive on it. Yerelan said that we had to go the other way and not drive onto this industrial estate. This employee stopped us at the factory site where we were driving illegally, stated his name with his hand on his heart and showed us the right way. They are renovating the road that we need to take, so a road is created around the renovated road. Lots of holes, bumps, sand and own rules, which in itself seems like a chaos, but if you're in the middle of it, it is quite structured. After approximately 20 kilometers the road is in excellent condition again. NEO ignores, completely by accident and not intentionally in her own words, a stop sign from the police, but luckily the disposable gesture from the police says enough: "stupid tourists!"
Unfortunately, no more chance to fill our coke bottles with gasoline. There is really only gas here for Pablo at the border, which is an adventure in itself. Arriving at the border, the first thing you notice is a huge queue of cars. Not just any cars but filled to the brim with stuff. And even an entire household tied to the roof of every car. With what, do you wonder? From children's toys, to handbags, from kettles to garden chairs! We really see everything on top and in the back of the cars. You could define this as Kazakh flea market people although they may all be emigrating, that is of course also possible. The cars are generally white, normal car or mini van and, apart from being full of people and things, of course also equipped with a roof rack. These are of course also large and full. In that queue we suddenly see a red Volkswagen Golf. Which is striking, but the Austrian license plate is even more striking. The owner is Marcus and he wants to sell his car in Uzbekistan. He knows the Mongol Rally and has decided to do his own rally. With an additional little skill of being able to speak Russian and with which he is now busy making friends with Kazakhs standing in line for the border. In the meantime, a Ukrainian motorcyclist arrives who nods and drives all the way to the front. All the flea market people look up and make it very clear in a non-verbal manner that we should do the same.
After some dawdling and restraint on our part, there really is no escaping it and the pushing forward and learned macho behavior can begin. So we too pop past the queue, with a smile. Meanwhile Bas tries to get some instructions from the motorcyclist from the Ukraine, he helps us in good English. "Have you had your car insured here?" He asked us. To which we had very clearly answered No. We did not know exactly that we had to do this and the sweat was starting to come. He laughed and replied: 'Me neither! Much too expensive! "
A few stamps later, the car must also have its own document. It remains difficult to understand for people that Bas drives the car across the border but that is in the name of Saskia. "Elisabeth you driver." Then the car inspection is nothing and Bas can laugh about football. . "Niederlandsky, ah Memhpis Depay, van da Biek!"
What follows is a road through the desert. Is the road good? Well let's say alternating. The road to Moynaq, which of course we had drawn on paper again, was the first 2 km on asphalt. Tribute for that, but you count yourself rich too early. Then sometimes yes and sometimes not interspersed with broken and split asphalt with potholes. This variety ensures that things sometimes go wrong. Nicely driving at 80 kilometers an hour on a good piece of asphalt that suddenly stops and does not exist anymore... Fortunately, we have a nice view because it is still light, but even then you still often blast too hard from a well-paved stretch of road onto a bumpy, pothole infested road. Poor Pablo! Along the way we met children on mopeds who had come from the distant oasis to trade with passing cars along the road. We converted here, thanks for the App Rob! Paid 60 cents for a 1L water from the freezer! In exchange, we gave them some stickers from our team. Furthermore, we have not encountered many people and cars during the warm hours of driving in the desert.
Bas was stopped in the middle of the highway by an Uzbek. He then gave directions to Moynaq but his main reason was that he wanted cigarettes. For this, he signaled with his main beam, honked a hundred times and then drove a few hundred meters backwards on the highway. At that moment you start to think that something is serious or that you are now being attacked on the spot. But it wasn't that exciting - he just wanted cigarettes. Which unfortunately we didn't have.
Convooi # 2 comes along - with an Austrian (of course named Thomas) motorboy to Qon'Grid accompanied by an older Italian on the motorbike. The Italian man was on his way to Tibet to meditate and be very zen. Thomas was nice and in a panic while also euphoric because he saw us. We were his first Mongol Rally team and had been looking forward to this for weeks and dreamed about seeing the first Mongol Rally team on his trip! He hoped to meet many teams. However, Thomas had a problem. He still had gas and probably enough until the next village but did not know if he would come across a gas pump and if they had gas. Because of this, he might end up without gas. This thought made him a little panic, but there he saw us as his lifeguards! Dutch and Pablo the Renault 5! Thomas' navigation also did not really work very well anymore and he had thought that getting gasoline could be very difficult. We accompanied him to the next village where the panic turned out to be unnecessary. In convoy we drove to the first, the best petrol station and petrol just came from the pump! Then we immediately filled the tank, exchanged stories and then drove onwards without Thomas and the Italian to the shipwrecks of Moynaq.
Along the way we offered our help, which resulted in some delay, a broken towing eye and a ton of Karma points. Since we ask and receive so much help, for example, every time we ask for directions, we had to earn karma points. How? Patron Pablo has towed a gigantic Audi bus for 25 kilometers. I repeat TOWED! Two Kazakh brothers aged 15 and 20 had a kind of mini bus that could carry at least 12 people. The two of these boys were pushing this bus by hand and dragging it to God knows where? This was no man's land in the middle of nowhere. We later understood that they were pushing the bus to the next gas station, but at the time we didn't know that. Well then we came into action, explained in our best Kazakhs that we wanted to tow. Bas had never towed a car, so this was immediately next level. The tow rope almost broke but held out. Eventually with some uncertainty whether we should take a turn or not, Pablo's towing eye broke! This became a sort of tow hook. Which still functioned well and delivered the boys and their bus perfectly to their destination! #proud
Moynaq is hard to find! Given that it has now become dark, we decide to ask passers-by for directions. At first Bas did not really have a satisfactory answer. A real Uzbek with golden teeth, open blouse, tattoos and lots of hair everywhere, showed his merchandise in a wicker bag: Two dried fish! When Bas asked the way again, the whole truckers' cafe came to help. Surrounded by eight men, alcohol, merchandise and pen and paper we came to a number of conclusions. 1. Moynaq was not far away. 2. More people had to go to Moynaq. 3. We were able to ride along, so it was not too difficult and we could leave the pen and paper unused.
Our second convoy of the day! In front of us was a mini truck with an open truck filled with merchandise and behind us a double trailer with concrete tubes of 10 meters long. An old man who could speak fluent Russian has arranged it all. After a great ride on very bad roads and 0 lighting but a lot of fun we are at the destination. The driver of the double trailer went to a hostel with Bas on arrival in Moynaq and assures the owner that he must treat us as guests. The driver of the mini truck gave us a Melon. Saskia has been able to pop 80 km in the dark in his tracks. Lots of potholes and holes in the road that were avoided and professionally indicated with hazard lights by the driver in front of us. Pablo suffered zero damage as a result. Many thanks!! Along the way we also stopped again to refuel. Nice oldskool just a smoke and pee break while the old Russian man dressed in slippers, shorts and wife beater with a garden hose connects one tank with the other and thus shares some gasoline.
When the hostel owner, just woken up by the same Russian, indicates that we can park Pablo in his garden and therefore sleep there, we do it! Bas is too tired to do anything and Saskia decides to jump into the shower before she goes to sleep. What a fantastic day this was and we go to sleep under the stars!
Dag 8
Volgende dag hebben we tanden gepoetst. Tussen de douchende truckers. Daarna vertrokken richting Uzbekistan. Natuurlijk even verkeerd gereden; de weg was te goed om er niet op te rijden. Yerelan vertelde dat we de andere kant op moesten en niet dit bedrijventerrein op moesten. Deze werknemer hield ons aan op het fabrieksterrein waar we inmiddels illigaal aan het rijden waren, noemde zijn naam met zijn hand op zijn hart en wees ons de juiste weg. De weg die we moeten hebben zijn ze aan het verbouwen dus wordt er een weg gecreëerd om de verbouwde weg heen. Veel gaten, hobbels, zand en eigen regels wat op zichzelf een chaos lijkt maar als je er middenin zit toch best gestructureerd is. Na ongeveer 20kilometer is de weg weer in uitstekende conditie. NEO negeert, volledig per ongeluk en niet opzettelijk naar eigen zeggen, nog een stopteken van de politie maar gelukkig zegt het wegwerp gebaar van de politie genoeg: 'domme toeristen!'
Helaas geen colafles meer kunnen vullen met benzine. Er is echt alleen gas hier voor Pablo bij de grens wat een avontuur opzich is. Aangekomen bij de grens is het eerste wat opvalt een enorme rij met auto’s. Niet zomaar auto’s maar tot de nok toe gevuld met spullen. En zelfs nog een heel huishouden bovenop het dak van elke auto gebonden. Met wat dan, vraagt u zich af? Van kinderspeelgoed, tot handtassen, van waterkokers tot tuinstoelen! Werkelijk waar zien we alles prijken bovenop en achterin de auto's. Je zou dit kunnen definiëren als rommelmarkt Kazachen hoewel we ze misschien allemaal aan het emigreren zijn, dat kan natuurlijk ook. De auto’s zijn over het algemeen wit, normale auto of mini busje en behalve vol met mensen en spullen uiteraard ook voorzien van een imperial. Deze zijn natuurlijk ook groot en vol. In die rij zien we ineens een rode Volkswagen Golf. Dat is al opvallend maar helemaal opvallend is het Oostenrijkse nummerbord. De eigenaar is Marcus en hij wil zijn auto verkopen in Uzbekistan. Hij kent de Mongol Rally en heeft besloten zijn eigen rally te doen. Met klein handigheidje dat hij Russisch kan spreken en waarmee hij nu ook druk vrienden aan het maken is met Kazachen die in de rij voor de grens staan. Ondertussen komt er Oekraïense motorrijder aan die even knikt en dan keihard de rij met rommelmarkt Kazachen passeert en helemaal naar vooraan rijd. Al deze mensen kijken even om en maken non-verbaal met wuivende handen duidelijk dat wij dit ook moeten doen.
Na wat getreuzel en afhouden van onze kant is er toch echt geen ontkomen aan en kan het voordringen en geleerde patsergedrag beginnen. Ook wij knallen dus de rij voorbij, met een glimlach. Ondertussen probeert Bas bij de motorrijder uit de Oekraïne (die ook nog een mooiboy bleek te zijn) wat aanwijzingen te krijgen, hij helpt ons in goed Engels. 'Hebben jullie je auto hier laten verzekeren?' Vroeg hij aan ons? Waarop wij erg duidelijk Nee hadden geantwoord. We wisten niet precies dat we dit moesten doen en het angstzweet begon een beetje op te komen. Al lachend antwoordde hij: 'ik ook niet! Veeels te duur!'
Een aantal stempels later, moet ook de auto een eigen document krijgen. Het blijft lastig te begrijpen dat Bas de auto de grens over rijd maar die dan wel op naam staat van Saskia. 'Elisabeth you driver.' Vervolgens stelt de inspectie van auto niks voor en kan Bas over voetbal meelachen. . 'Niederlandsky, ah Memhpis Depay, van da Biek!'
Wat volgt is een weg door de woestijn. Is de weg goed? Nou laten we zeggen afwisselend. Zijn er meerdere wegen? Ja zeker! De weg naar Moynaq, die we uiteraard weer hebben laten uittekenen op papier, was de eerste 2km op asfalt. Hulde daarvoor maar je rekent je toch te vroeg rijk. Daarna soms wel en soms niet afgewisseld met gebroken en gespleten asfalt met kuilen. Die afwisseling zorgt er dan helemaal voor dat het weleens misgaat. Lekker 80 rijden op een goed stuk asfalt dat dan ineens ophoud. Gelukkig hebben we aardig zicht doordat het nog licht is, maar ook dan knal je toch nog vaak te hard vanaf een goed geasfalteerd stuk weg op een hobbelweg. Arme Pablo! Onderweg bij kinderen op brommers die vanuit de in de verte liggende oase waren gekomen om handel te drijven met voorbijgaande auto's langs de weg. Hier hebben we omgerekend, dank voor de App Rob! 60 cent voor een 1Lwater uit de vriezer betaald! Als ruil hebben we stickers van ons team uitgedeeld. Verder zijn we niet veel mensen en auto’s tegengekomen gedurende de warme uurtjes in de woestijn rijden.
Wel is Bas midden op snelweg staande gehouden door een Oezbeek. Hij gaf vervolgens wel aanwijzingen naar Moynaq maar zijn voornaamste reden was dat hij sigaretten wilde. Hiervoor seinde hij met groot licht, toeterde hij wel honderd keer en reed vervolgens een paar honderd meter in z’n achteruit op de snelweg. Je gaat op dat moment toch denken dat er iets ernstigs is of dat je nu ter plekke overvallen gaat worden. Maar zo spannend was het niet - meneer wilde sigaretten. Die wij overigens helaas niet hadden.
Convooi #2 doet zich aan - met een Oostenrijkse (natuurlijk genaamd Thomas) motorboy naar Qon'Grid vergezeld door een oudere Italiaan op de motor. De Italiaanse man was opweg naar Tibet om te mediteren en heel zen. Thomas was aardig in paniek maar ook euforisch omdat hij ons zag. Wij waren zijn eerste Mongol Rally team en had hier al weken naar uitgekeken en over gedroomd! Hij hoopte nog veel teams tegen te komen. Thomas had een probleem. Hij had namelijk nog wel benzine en hoogst waarschijnlijk nog genoeg tot in het volgende dorp maar wist niet of hij daar een benzine pomp tegen zou komen en of ze daar benzine hadden. Hierdoor zou hij uiteindelijk weleens zonder benzine kunnen komen te zitten. Deze gedachte maakte hem een beetje panisch maar daar zag hij ons als zijn redders in nood! Nederlanders en Pablo de Renault 5! Ook de navigatie van Thomas deed het niet meer echt heel goed en hij had bedacht dat benzine verkrijgen weleens heel lastig kon zijn. We hebben hem vergezeld naar het volgende dorp waar uiteindelijk de paniek nergens voor nodig bleek te zijn. In konvooi zijn we naar het eerste, de beste benzine station gereden en benzine kwam gewoon uit de pomp! Toen hebben we de tank maar meteen maar volgegooid, verhalen uitgewisseld en vervolgens zonder Thomas en de Italiaan doorgereden richting de scheepswrakken van Moynaq.
Onderweg hebben we onze hulp aangeboden wat resulteerde in wat oponthoud en een gebroken sleepoog. Aangezien wij zoveel hulp vragen en ontvangen bijvoorbeeld bij elke keer de weg vragen, moesten we even karma punten verdienen. Hoe? Patron Pablo heeft een dikke Audi bus die zonder gas zat 25 kilometer gesleept. Ik herhaal GESLEEPT! Twee Kazachse broertjes van 15 en 20 jaar hadden een soort van mini bus waar zeker wel 12 man in konden. Met z’n tweeën waren deze jongens deze bus met de hand aan het duwen en slepen naar God weet waar? Dit was no mans land in the middle of nowhere. Later begrepen we dat ze de bus aan het duwen waren naar het volgende benzine station maar op dat moment wisten we dat niet. Nou toen kwamen wij in actie, in ons beste Kazachs uitgelegd dat we wilde slepen. Bas had nog nooit een auto gesleept, dus dit was meteen next level. Sleepkabel brak bijna maar hield stand. Uiteindelijk bij wat onduidelijkheid of we een afslag nu wel of niet moesten nemen brak het sleepoog van Pablo! Dit werd een soort van sleephaak. Die nog prima functioneerde en de boys en hun bus prima afleverde bij hun bestemming! #trost
Moynaq is dus lastig te vinden! Gezien het inmiddels donker is geworden besluiten we aan voorbijgangers de weg te vragen. In eerste instantie had Bas nog niet echt een bevredigend antwoord. Een echte Oezbeek met gouden tanden, open bloesje, tattoos en overal heel veel haar, z’n koopwaar in een rieten tas zien. Twee gedroogde vissen! Toen Bas nogmaals de weg vroeg kwam gelukkig het hele truckers café helpen. Omringd door acht man, alcohol, koopwaar en pen en papier kwamen we tot een aantal conclusies. 1. Moynaq was niet ver weg. 2. Er meer mensen naar Moynaq moesten. 3. Wij konden meerijden en er dus niet al te moeilijk gedaan hoefde te worden met pen en papier.
In ons tweede konvooi van de dag dus! Voor ons reed een mini truck met een open bak met handelswaar en achter ons een dubbele oplegger met betonnen buizen van 10 meter lang. Een oude mannetje wat vloeiend Russisch kon heeft het allemaal geregeld. Na een prima rit over erg slechte wegen en 0 belichting maar kilo's plezier zijn we op de plek van bestemming. De bestuurder van de dubbele oplegger gaat bij aankomst in Moynaq naar een hostel met Bas en verzekerd de eigenaar dat hij ons als gasten moet behandelen. De bestuurder van de mini truck gaf ons een Meloen. Saskia heeft in zijn wiel lekker 80km in het donker kunnen knallen. Heel veel kuilen en gaten in de weg die professioneel werden ontweken en keurig werden aangegeven met alarmlichten. Pablo heeft hierdoor nul schade opgelopen. Onderweg nog wel een keer gestopt om bij te tanken. Lekker oldskool even een rook en plaspauze terwijl het oude Russische mannetje gekleed in slippers, short en wife beater met een tuinslang de ene tank met de andere verbind en zo wat benzine deelt.
Als de hosteleigenaar, net wakker gemaakt door dezelfde Rus, aangeeft dat we Pablo kunnen parkeren in zijn tuin en daar dus kunnen slapen, gaan we dat maar doen! Bas is te moe om nog wat te doen en Saskia besluit heel gauw onder de douche te springen voordat ze onder de wol kruipt. Wat een fantastische dag was dit weer!